Dopływamy rano do Belize. Kolor wody powala… statek zatrzymuje się z dala od lądu i jesteśmy dowożeni 20 minut łódkami do portu. Dziś bierzemy trip w porcie do ruin majów. Trafia nam się mega przewodnik, który gada jak kaznodzieja, intonuje i krzyczy… jest jednym słowem zajebisty. Ogarniamy Altun Ha- ruiny Majów, Las deszczowy. Jedziemy Głowna droga prowadząca prze Belize, łacącą Meksyk z Gwatemala… Ogarniamy Old Belize City. W okolicy na ladzie nie ma żadnych fajnych miejsc na plażowanie, snurkowanie czy nurkowanie, trzeba płynąc na pobliskie wyspy- tego akurat ze względu na kolor wody dziś żałujemy. Old Belize City i główna droga leżą miedzy morzem karaibskim a rzeka płynąca równolegle do morza. Przyroda jest piękna… zielona, mięsista, większość kraju to dżungla. Jedyne miejsce nie wyspa na naszej statkowej wycieczce. Wieczorem mamy 4 Lipca- święto niepodległości USA
Belize – państwo w Ameryce Środkowej leżące na półwyspie Jukatan, nad Morzem Karaibskim, od północy graniczące z Meksykiem (długość granicy 250 km), a na zachodzie z Gwatemalą (266 km).
W północnej części kraju rozciąga się nadbrzeżna nizina, w wielu miejscach silnie zabagniona. W południowym Belize ciągnie się pasmo gór Maya, z najwyższym szczytem kraju Victoria Peak (1122 m n.p.m.). Wzdłuż wybrzeża natrafić można na liczne laguny. Kilkanaście kilometrów dalej ciągnie się łańcuch niewielkich wysepek koralowych, tworzących barierę koralową.
W Belize panuje wilgotny klimat równikowy z krótką porą suchą od lutego do kwietnia. Roczne sumy opadów dochodzą do 2000 mm, a średnie temperatury miesięczne wahają się od 23 °C w grudniu do 28 °C w czerwcu. Wybrzeża Belize są często nawiedzane przez huragany. Jeden z nich zniszczył w 1961 roku dawną stolicę kraju Belize City, stąd też podjęto decyzję o budowie nowej stolicy Belmopan.
Blisko połowę powierzchni kraju zajmują wilgotne lasy równikowe. Jedynie w nieco mniej wilgotnych miejscach zastępują je suche lasy podzwrotnikowe i sawanny. Natomiast wybrzeża porastają namorzyny.
Początkowo (1500 p.n.e.–900 n.e.) teren Belize obejmowała cywilizacja Majów. Belize, wcześniej znane jako Honduras Brytyjski, było jedyną brytyjską kolonią w kontynentalnej części Ameryki Środkowej. Nie utrzymało się tu osadnictwo hiszpańskie, a pierwszymi stałymi osadnikami byli brytyjscy drwale, którzy przybyli tu w pierwszej połowie XVII wieku. W 1862 roku Honduras Brytyjski został oficjalnie ogłoszony brytyjską kolonią. Swoje roszczenia do tego terytorium wysunęła wówczas Gwatemala, uznając go za integralną część swojego terytorium. W latach 60. XX wieku rozpoczął się proces zmierzający do przyznania niepodległości ostatniej kolonii w tej części Ameryki Środkowej. Nowa konstytucja z 1964 roku nadawała Hondurasowi Brytyjskiemu wewnętrzną autonomię. W 1973 zmieniono nazwę na obowiązującą do dziś. Na podstawie dwóch rezolucji ONZ z 1975 i 1980 Belize uzyskało niepodległość od Wielkiej Brytanii w 1981 roku. Belize weszło w skład brytyjskiej Wspólnoty Narodów i zachowało na swoim terytorium brytyjskie bazy wojskowe. Władze niepodległego Belize odrzuciły też propozycje przyłączenia się do Gwatemali.