Troche Aremenii

Dziś objazd w obrębie ok. 40km od Erywania…. Na początek oglądaliśmy ośnieżona Gore Ararat, dziś było realnie a nie odczuwalne 4 stopnie. Następnie wykuty w skale Kościół w Geghard. Następnie twierdza Garni. Następnie Musaler- pomnik bitwy o Musaler: pomnik upamiętniający niezwykły wyczyn mieszkańców miejscowości Musa Ler, którzy w trakcie Ludobójstwa Ormian stawiali opór przez 53 dni. Ponoć przetrwali pomimo braku zapasów wody i żywności, a w celu dodawania sobie otuchy bawili się przy dźwiękach bębnów i surmy. Ostatecznie z opresji uratowani zostali dzięki okrętom francuskim i brytyjskim, które ewakuowały ich do Port Saidu w Egipcie> Kolejny punkt to Zvartnots- ruiny katedry z 643 roku, jeszcze Kościółek Saint Hripsime Church - najstarszy osalay kosciol w Armenii i na koniec Katedra w Eczmiandzynie- niestety w remoncie ;(

Góra Ararat – masyw wulkaniczny leżący w samym sercu Wyżyny Armeńskiej między jeziorami Wan i Sewan, na terytorium Turcji, 32 km od granicy z Armenią i 16 km od granicy z Iranem.
Masyw górski zajmuje powierzchnię ok. 1000 km² i składa się z dwóch szczytów: Wielkiego – 5137 m n.p.m. i Małego Araratu 3896 m n.p.m. Na obydwu wierzchołkach zalegają lodowce. Wyższy wierzchołek wznosi się ponad 3000-4400 metrów względem otaczających górę równin – to wysokość względna większa niż w przypadku Mount Everestu.
Nazwa góry pochodzi od Ary – bożka z epoki brązu. Ara był bogiem śmierci oraz odrodzenia. Góra została nazwana na jego cześć ze względu na zmiany zachodzące na stokach pomiędzy "martwą" zimą a "żywą" wiosną
W Biblii góry Ararat (które utożsamia się z górami Urartu wskazane są jako miejsce spoczynku Arki Noego po Potopie.
Góra Ararat, w języku urzędowym nazywana Masis, jest symbolem Armenii, wyeksponowanym pośrodku jej godła i częstym motywem w sztuce. Góra, położona na historycznie ormiańskich terenach, chociaż obecnie poza terytorium kraju, jest głęboko zakorzeniona w świadomości Ormian. Jest obecna w ich literaturze i sztuce. Ararat jest też widoczny aż ze stolicy Armenii – Erywania

Klasztor Geghard: Pierwszy kościół wykuty w skale powstał na planie krzyża równoramiennego przed 1250 rokiem. W jego wschodniej części znajduje się grobowiec dynastii Proszian, przez który przechodzi się do drugiej świątyni w skale wykutej w 1283 roku. W 2000 roku klasztor został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO

Twierdza Garmi: Obejmuje ona cały kompleks zabudowań, z których najbardziej znanym jest zbudowana z bazaltu świątynia poświęcona bogu słońca Mitrze (I w. n.e.). Już w III w. p.n.e. istniała na tym miejscu twierdza cyklopowa, która służyła jako siedziba królewska i miejsce przebywania wojsk.

Kościół katedralny w Zwartnocu został wzniesiony w latach 643-661 przez katolikosa Nersesa III Budowniczego. Został zbudowany w formie centralnej świątyni o trzech kondygnacjach, zwieńczonej kopułą. Jako materiał posłużył miejscowy kamień wulkaniczny w kolorze różowym. Mury przyziemia składały się z okładziny ze starannie obrobionych płyt i wypełnienia z gruzu kamiennego zmieszanego z zaprawą wapienną. Prostokątne bloki kamienia tworzące mur były ściśle dopasowane do siebie. Kamienna konstrukcja niosąca wyższe kondygnacje nie wytrzymała trzęsienia ziemi w roku 930 i świątynia uległa całkowitemu zniszczeniu. Nie było prób odbudowy. Ruina przez tysiąc lat służyła jako źródło kamienia budowlanego, m.in. kapitele kolumn zostały użyte przy budowie katedry w niedalekim Eczmiadzinie. Dopiero w roku 1893 mnich ormiański Mesrop Ter-Mowsesjan rozpoczął prace wykopaliskowe. Do badań archeologicznych włączył się w roku 1904 architekt Toros Toramanian (1864—1934). Okazało się, że pod gruzami zachowały się liczne detale rzeźbiarskie, świadczące o wysokich umiejętnościach dawnych rzemieślników: ornamenty roślinne z kiściami winogron i plecionki z monogramem katolikosa Nersesa.

Saint Hripsime Church to ormiański kościół apostolski z siódmego wieku w mieście Vagharshapat (Etchmiadzin). Jest to jeden z najstarszych zachowanych kościołów w kraju. Kościół został wzniesiony przez Catholicos Komitasa, aby zastąpić pierwotne mauzoleum zbudowane przez katolikosa Sahaka Wielkiego w 395 rne, w którym znajdowały się szczątki męczennika św. Obecna struktura została ukończona w 618 rne. Słynie z doskonałej ormiańskiej architektury okresu klasycznego, która od tego czasu wpływa na wiele innych ormiańskich kościołów. Został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO wraz z innymi pobliskimi kościołami, w tym katedrą Etchmiadzin, kościołem macierzystym Armenii w 2000 roku.

Katedra w Eczmiandzynie: Katedra w Eczmiadzynie – najstarsza i najważniejsza świątynia ormiańska, kościół macierzysty Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, wybudowany na fundamentach pogańskiej bazyliki przez Grzegorza Oświeciciela w latach 301-303, zaraz po tym jak król Tiridates III jako pierwszy władca w historii przyjął chrześcijaństwo; jednocześnie najstarsza katedra na świecie. Znajduje się w mieście Wagharszapat, około 18 km na zachód od Erywania. Została poważnie zniszczona, po czym w 483 odbudowana niemal od podstaw w obecnej formie przez Wagana I Mamikoniana. W 618 kopuła wykonana z drewna została zastąpiona kamienną, która przetrwała w stanie niemal nienaruszonym do czasów obecnych.
Masywna budowla opiera się na czterech filarach połączonych za pośrednictwem smukłych arkad z zewnętrznymi murami świątyni. Mury znajdujące się na północnej stronie pochodzą z IV i V wieku. W XVII w. naprzeciwko zachodniego wejścia została wzniesiona trzykondygnacyjna dzwonnica. Sześciokolumnowe rotundy, wybudowane w XVII w. w północnej, wschodniej i południowej części świątyni, nadają katedrze pięciokopułowy obrys. W 2000, razem z kilkoma kościołami znajdującymi się w pobliżu, katedra w Eczmiadzynie została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Zdjęcia (35)

Komentarze (1)