Princess Juliana International Airport SXM- Sint Maarten

Po 2 dniach całkowitego chilloutu na Renaissance Island , czas na dalsze działania. Zbieramy się rano i po śniadaniu zamawiamy taxi i lecimy na Saint Maarten. Linie Insel Air Aruba, samolot Fokker 70, co za przeżycie, samolot stary i mega głośny jak z filmów o Ameryce łacińskie, my jedyne blade twarze na pokładzie… dodatkowo zahaczamy o Santo Domingo na Dominikanie, wysadzić kilka osób i zabrać tez paru. Planowy start 10.10, odlot o 11.00. Po godzinie dolatujemy na Dominikanę, tam musimy wyjść z samolotu, skanują nas i nasze podręczne bagaże i wracamy do samolotu, wszyscy się śmiejąc co za głupota…, po kolejnej godzinie lądujemy na Princess Juliana International Airport …. Marzenia się spełniają... :) zawsze chcieliśmy tu wylądować... yuhuu...!!! 

W związku z tym ze geoblog.pl nie jest zainteresowany rozwojem i wprowadzaniem poprawnych danych kilka informacji:

Gdzie jesteśmy?

Sint Maarten – terytorium zależne Holandii na Małych Antylach, zajmujące południową część wyspy o tej samej nazwie. Do 10 października 2010 roku jedna z pięciu jednostek administracyjnych wchodzących w skład Antyli Holenderskich; na podstawie reformy konstytucyjnej Królestwa Niderlandów, 10 października 2010 roku Antyle Holenderskie przestały istnieć, a Sint Maarten stało się osobnym terytorium zależnym Holandii o specjalnym statusie.

Historia:
Wyspy północne odkryte zostały w 1493 roku przez Krzysztofa Kolumba, natomiast południowe (Arubę, Bonaire i Curaçao, czyli tzw. holenderskie ABC) odkrył 6 lat później Alonso de Hojeda. Najwcześniej skolonizowaną wyspą była Curaçao, gdzie w 1527 roku powstało pierwsze hiszpańskie osiedle. W 1632 roku Holendrzy pojawili się na Sint Eustatius, a dwa lata później zajęli Arubę, Bonaire i Curaçao (zobacz: Holenderska Kompania Zachodnioindyjska). W 1648 roku wyspa Sint Maarten została podzielona między Holendrów i Francuzów (część należąca do tych drugich nazywana jest Saint-Martin). W latach 1828-1945 znane pod nazwą Holenderskie Indie Zachodnie, od roku 1949 wyspy te utworzyły połączone terytorium zależne Antyli Holenderskich, a w 5 lat później uzyskały status kraju autonomicznego wchodzącego w skład Królestwa Niderlandów. Władzę sprawował lokalny parlament (Stany Antyli Holenderskich) oraz rząd powoływany przez gubernatora z nadania królewskiego. Od 1983 roku prowadzone były rozmowy nad przyznaniem wyspom niepodległości. W roku 1986 od Antyli Holenderskich odłączyła się wyspa Aruba i utworzyła samodzielną jednostkę w ramach Królestwa Niderlandów

Likwidacja terytorium:
W wyniku referendum przeprowadzonego na poszczególnych wyspach wchodzących w skład terytorium 1 lipca 2007 roku Antyle Holenderskie miały rozpaść się na 5 osobnych terytoriów, Jednak w wyniku decyzji z listopada 2006 roku postanowiono odroczyć ten proces, wyznaczając nową datę: 15 grudnia 2008 roku. W ostateczności i ta data nie została dotrzymana, a przyszły status wysp miał być określony 30 września 2009 roku[1]. Kolejny termin został ustalony na 10 października 2010 roku. Po podziale Antyli Holenderskich wyspy Curaçao i Sint Maarten uzyskały status analogiczny do statusu Aruby (kraje stowarzyszone w ramach Królestwa Niderlandów, lecz nie wchodzące w skład Holandii), a wyspy Bonaire, Saba i Sint Eustatius stały się holenderskimi „gminami zamorskimi”, które będą mogły zostać włączone, jeśli sobie tego zażyczą, do Unii Europejskiej jako jej regiony peryferyjne. Pod koniec 2009 roku władze Bonaire postanowiły jednak przeprowadzić kolejne referendum (pierwotnie zaplanowane na 15 stycznia 2010), w którym mieszkańcy mieli się opowiedzieć, czy wyspa ma zostać częścią Holandii (tak jak przewidywały dotychczasowe ustalenia), czy też – śladem Curaçao i Sint Maarten – stać się osobnym krajem stowarzyszonym[2]. Ewentualne przegłosowanie statusu kraju stowarzyszonego przez mieszkańców Bonaire mogłoby zachwiać całym procesem przekształcania Antyli Holenderskich – według rządu holenderskiego wówczas nie było już możliwości przyznania Bonaire innego statusu niż negocjowany do tej pory (gmina zamorska Holandii), a jeżeliby mieszkańcy Bonaire go odrzucili w referendum, to jedynym akceptowanym przez Holandię rozwiązaniem byłoby przyznanie niepodległości wyspie[3]. Referendum, o którym mowa, zaplanowane pierwotnie na 15 stycznia, zostało jednak najpierw przesunięte na marzec 2010 roku[4], zaś w lutym gubernator Antyli Holenderskich odwołał głosowanie[5]. Ostatecznie 10 października Antyle Holenderskie przestały istnieć.

Zdjęcia (8)

Komentarze (7)